การบูรณาการแผนเมืองอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการพัฒนาสู่เมืองมหาวิทยาลัยอย่างยั่งยืน

ชื่อโครงการ

การบูรณาการแผนเมืองอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการพัฒนาสู่เมืองมหาวิทยาลัยอย่างยั่งยืน

คำสำคัญ

รถโดยสารอัจฉริยะ,การเชื่อมต่อการเดินทาง,ชุมชนมหาวิทยาลัย,การพัฒนาเมือง,การเดินทางอัจฉริยะ,มหาวิทยาลัยอัจฉริยะ,ฐานข้อมูลดิจิทัลของชุมชน,กลุ่มผู้เปราะบาง,ความฉลาดในการใช้เครืองมือ,สังคมมีความเป็นธรรม,การวางแผนการใช้ประโยชน์ที่ดิน,การพัฒนาอย่างชาญฉลาด,แบบจำลองเมือง,การวิเคราะห์เมืองและข้อมูลเมือง,ผู้สูงอายุ,เทคโนโลยีสารสนเทศ,แพลตฟอร์มเพื่อการบริหารจัดการอุปกรณ์และข้อมูล,เซ็นเซอร์,โครงข่ายปราสาทเทียม,ปัญญาประดิษฐ์,การทำเหมืองข้อมูล,ฐานข้อมูลและระบบเฝ้าระวังต้นไม้ในเมือง; การจัดการสารสนเทศด้านรุกขกรรม; เมืองสีเขียวอัจฉริยะ,อาคารที่สามารถรองรับการใช้งานของผู้สูงอายุ,ประชาชนอัจฉริยะ,ห้องวิจัยที่มีชีวิต,เกมจำลองสถานการณ์,สังคมเมืองเพื่อคนทุกกลุ่ม,การจัดการขยะอย่างชาญฉลาด,ถังขยะอัจฉริยะ,การทำสวนในพื้นที่เมือง,ก๊าซเซนเซอร์,คุณภาพอากาศ,ฐานข้อมูลและระบบเฝ้าระวังต้นไม้ในเมือง,การจัดการสารสนเทศด้านรุกขกรรม,เมืองสีเขียวอัจฉริยะ

บทคัดย่อ

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต และพื้นที่โดยรอบในรัศมี 10 กิโลเมตร จะถูกพัฒนาเป็นพื้นที่ต้นแบบของ การขยับสู่เมืองอัจฉริยะของประเทศไทย ด้วยการผ่านการพัฒนานวัตกรรมที่ครบทั้ง 7 เสาหลัก อันได้แก่ สงิ่ แวดล้อม อัจฉริยะ พลังงานอัจฉริยะ การเดินทางและการขนส่งอัจฉริยะ เศรษฐกิจอัจฉริยะ การบริหารจัดการภาครัฐ การดารงชีวิต อัจฉริยะ และพลเมืองอัจฉริยะอันเป็นพื้นฐานของการพัฒนาเมือง นามาผ่านการบูรณาการแผนเมืองอัจฉริยะเพื่อส่งเสริม การพัฒนาสู่เมืองมหาวิทยาลัยอย่างยัง่ ยืน โดยคณะอาจารย์ นักวิจัยและผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในพื้นที่มาอย่างยาวนานที่เล็งเห็น ปัญหาของการพัฒนาพื้นที่อันมาจากมหาวิทยาลัยถือเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มักสร้างการเปลี่ยนแปลงของการใช้ประโยชน์ ที่ดินโดยรอบอย่างรวดเร็ว เพื่อรองรับการพัฒนาทัง้ โครงสร้างพื้นฐานและอสังหาริมทรัพย์ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว จึงทาให้ พื้นที่มหาวิทยาลัยเป็นเสมือนจุดเกิดเหตุที่ต้องเร่งแก้ไขตั้งแต่ต้นเหตุด้วยการบูรณาการความรู้จากหลากหลายศาสตร์ ร่วมกัน โดยในระดับของปัญหา พบว่า จังหวัดปทุมธานี นับได้ว่าเป็นพื้นที่ที่มี่ความเสี่ยงทัง้ ปัญหาอาชญากรรม อุบัติเหตุ ทางถนน มลพิศทางอากาศจากการเผาทุ่งนา หรือขยะ หรือจากโรงงานอุตสาหกรรม ตลอดจนแรงงานด่างด้าวที่อพยพเข้า มาหาแหล่งงาน และการเติบโตของจานวนผู้สูงอายุที่ยังไม่มีการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานเพื่อรอง รับการใช้งานใด ๆ รวมถึงปัญหาจราจรติดขัดที่นับว่าเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก ซึ่งปัญหาดังกล่าวมีแนวโน้มเพมิ่ ขึ้นอย่างมากในอนาคต อนึ่ง พื้นที่มหาวิทยาลัย (Campus Town) เป็นพื้นที่แห่งการขับเคลื่อนนวัตกรรม ด้วยการวิจัยและการพัฒนา เป็นพื้นฐานของการพัฒนาประเทศ แผนงานวิจัยจึงเล็งเห็นว่า พื้นที่มหาวิทยาลัยควรเป็นพื้นที่ทดสอบนวัตกรรม (Test Bedding) ซึ่งจากการทบทวนวรรณกรรมการพัฒนาเมืองอัจฉริยะมาทัว่ โลก พบว่า ร้อยละ 90 การพัฒนาเมืองอัจฉริยะ ที่ประสบความสา เร็จมาจากการใช้พื้นที่มหาวิทยาลัยเป็นพื้นที่ทดสอบนวัตกรรมโดยทัง้ สิ้น คณะผู้วิจัยได้ทา เชื่อมโยงให้ เห็นความสัมพันธ์ของการเกื้อกูลและสนับสนุนการทางานระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคการศึกษา ล้วนเกิด “พื้นที่ตรงกลาง (Innovation Space)” ให้มหาวิทยาลัยเป็นแกนหลัก (Core Action) ภาคเอกชนเข้ามาช่วยเสริม เทคโนโลยีและกระตุ้นนวัตกรรมใหม่ ๆ ในพื้นที่ (Support Action) และภาครัฐ เป็นส่วนขับเคลื่อน ที่มาพร้อมข้อกา หนด กฎหมาย และมาตรการ เพื่อสร้างระบบนิเวศเมืองแห่งการสร้างสรรค์ (Driven Action)